Call time ay 8:00 PM sa Caloocan DC kagabi. Syempre yung kasama ko group ay pumunta ng maaga para di maabutan ng cut-off. Pagdating ay nagpa-register kagaad. Pang-15 ang nakuha nila. Tuwang-tuwa kasi maganda naman yung slot. Umabot na ng 12:30 ng umaga di pa din nakakasayaw sila dahil ang dami pang naganap sa stage. Ito pa matindi. Mahigit 75 (opo seventy-five!) ang magsasayaw sa gabi na yun. Hala sya! Ano kaya naisip ng organizer at ganun ginawa. Di man lang nagbigay ng cut-off para di kawawa yung mga bata kakahintay at kaka-asa. Alas-siyete ng umaga natapos ang contest. Buti na lang may nakuha silang place kagabi. Pero di yan ang kwento ko. Syempre bago ka makarating sa venue ng contest ay kailangan mo ng sasakyan. Dalawang sakay mula sa Sampaloc hanggang sa City Hall ng Caloocan. Excited ako pumunta kasi dalawang linggo na din ata ako di nakakapanuod ng dance contest. Nataon na malapit-lapit sa bahay yung DC kaya sumama na din ako. So, ang sabi ay mag-commute na lang kami papunta duon. Sabi ko alam ko ang lugar dahil kabisado ko na naman kahit papaano at nakarating na ako dun sa La Consolacion College - Caloocan. Sakay muna ng jeep pa-Divisoria tapos sasakay ng Sangandaan sa pila duon sa tulay ng Moriones malapit sa Tutuban. Sumakay kami sa ilalim ng tulay ng Nagtahan ng pa-Divisoria. Mga labing-apat yata kami. Nauna yung iba sumakay tapos sumunod ako. Tapos yung iba sumabit dahil puno na ang jeep. Dire-direcho lang ang jeep hanggang makarating ng Recto. Ako natulog pagkatapos magbayad dahil sa napagod ako sa trabaho. Ikaw ba naman umikot sa sampung colleges and universities maghapon ewan ko lang di ka mapagod. Haha.. Ako naka-akap lang sa bag ko samantalang ang ibang kasama ko tahimik lang sa byahe at yung iba naman ay nagkukwentuhan. Yung mga nakasabit ay panay tanaw lang sa kahabaan ng Recto Avenue. Tanong ng driver: "Sinu-sino itong pitong nagbayad?" Sabay turan ang mga sakay kung sino na mga nagbayad. Yung ibang di pa bayad ay nag-abot na. Yung iba hindi na. Maya-maya may bumaba na pasahero. Sapat na para maka-upo yung mga nakasabit. Ang siste hindi sila umupo. Alam na. Nakarating kami sa Divisoria at iniwasan namin yung night market dahil magulo duon. Dumaan kami Abad Santos tapos P. Algue sabay pasok sa Tutuban Mall hanggang makarating sa pila ng Sangandaan. Mahaba ang pila. Inaya ko isang dancer na sa harapan ng jeep umupo. Nanakit pa tuhod ko dahil sa kakamadali sa pagsakay sa harapan ng jeep. Tumama sa bakal. Ang sakit. Kwentuhan kami ni manong driver. As usual, puno ang jeep at sumabit ang ibang dancers. Mga apat ata sila tapos yung dalawa sa estribo umupo. Umuusad ang jeep kahit ma-traffic. Nagbayad na kami at yung iba. Pagdating sa Gagalangin ay madami bumaba. Sapat muli upang makaupo ang mga nakasabit. "Pumasok kayo! Madaming upuan." sambit ng driver. Nagturuan sila at yung iba naman ay nanatiling nakasabit. "Yan na nga ba sinasabi ko eh. Kasamahan nyo ba yang mga yan?" tanong ni Manong. "Opo." sagot ko. "Mga dancers, nangangarap sa buhay." Bwelta ko para naman mahabag sa amin ng kaunti. Dire-direcho ang byahe. Nag-usap lang kami ng katabi ko. Tapos si manong driver ay patuloy na naghahanap ng pasahero sa kalye. "Oh, tumabi kayo dyan. Paano makakasakay ang mga pasahero?" Nayayamot na banggit ni manong driver. Hanggang sa kwinentuhan ko na lang si manong para di na niya mapagbuntungan ang mga nakasabit. Ayun at ibinaba na kami sa City Hall ng Caloocan. Mabait naman si manong. Nagpasalamat ako pagbaba namin. Gaya ng una kong kwento sa itaas. Pagkatapos ng contest ay umuwi na din kami at sumakay na muli ng jeep. Walang byaheng Dagupan Divisoria puro Ilaya Divsoria lang. Tinawag ko isang jeep na walang laman kahit Ilaya siya. Matanda na yung driver. Maputi ang buhok. Nakaputing t-shirt. Sabi ko sa mama na Dagupan na lang siya dahil marami kami. Ayun pinalitan ang signboard at saka kami sumakay. Again, sa harap kami ulit ng kasama ko kanina nung papunta sumakay. Kami lang sakay ng jeep kaya nagtaka na naman ang matandang driver bakit may nakasabit. Pinapasok niya mga bata pero yung apat nanatili pa din sa labas na parang walang narinig. As usual, malungkot si lolong driver dahil mayroon na naman di magbabayad sa loob-loob niya. Direcho byahe. Yung ibang dancers napagod. Nakatulog na. Iba nakasandal sa katabi. Iba nakatingin lang sa bintana ng jeep. Mabilis lang ang byahe namin dahil gabi na hanggang ako ay makababa na sa Pavia Street. Nagpa-alam na ako. Nagpasalamat sila at kumaway pauwi. Sa pagsama ko sa kanila ay lalo akong humanga sa passion nila towards their craft. Gagawin nila lahat para makasayaw lang. Sa murang edad nila (14-19) ay nagagawa nilang bumiyahe sa gabi at makipagsapalaran sa buhay. Nagagawa nilang i-risk ang kanilang kaligtasan para lamang mabigay ang hilig nilang sumayaw at lumaban sa kompetisyon. Di biro ang pagsabit ng jeepney dahil nakakapagod ito. Di rin ito ligtas dahil baka mapag-tripan ka habang nakasabit. Maaari rin kapag naaksidente ay una kang titilapon sa kalye. Maaari rin masira hinahawakan mo o makabitaw ka habang nakasabit. Pero dahil sa kakapusan ay napipilitan silang gawin ito para lang di makatipid at makarating. Ipinagbabawal ang pagsabit sa jeep. Kung ikaw naman ay sasabit ay maaari ka namang magbayad o hindi. Depende sa driver kung maniningil. Ano ba talaga rule kapag nakasabit? May bayad o wala? Pero kung may upuan naman atang available ay marapat lamang na umupo ka na at magbayad. Nauunawaan ko ang mga bata. Maraming beses ko na sila nakakasama at alam ko pangangailangan nila. Basic need nila ang transportation. Mahirap para sa kanila ang paghahanap ng pamasahe para makalaban lamang sa iba't ibang lugar mapa-Manila man o probinsiya. Challenge nila ito lagi. Kaya if may kakilala kayong mga dance group na kaya nyong tulungan ay tulungan nyo. Ikakagalak nila ito. Sa mga dancers, isipin nyo din kaligtasan niyo. Isipin nyo din ang pagiging matapat sa lahat ng bagay. Isipin nyo din na pare-parehas din kayong nangangailangan. Isipin nyo din na magpasalamat. Ako ay bilib sa inyong passion sa pagsasayaw. Marahil karamihan sa mga dance group ay naranasan na ito o di kaya ay nagagawa pa din sa kakapusan. Mag-ipon kayo siguro. Iwasan muna siguro bisyo. Yosi o alak. Mag-ipon kayo para sa pagsasayaw nyo. Dahil mas mabuti ito para sa inyo. Sa mga Manong jeepney driver, maraming salamat sa pag-unawa sa mga bata. Pasensya na din minsan at makukulit at nagagawa nila mga ganuong bagay. Bahala na po si Lord magpala sa inyo para sa kabutihan nyo. Huwag nyo lang sila sasaktan. Pagsabihan nyo na lang po ng maayos gaya ng mga ginagawa ng karamihan sa inyo. At huwag nyo din po lalahatin ang lahat ng dancers. Kapag may grupong sumakay sa inyo wag nyo kaagad pagbintangan. Minsan kasi willing sila magbayad lalo na at meron naman sila. Paghandaan niyo bawat laban nyo para wala tayo nasasagasaan na ibang tao. Baka kasi tayo naman ang masagasaan sa susunod. :)
2 Comments
Mary Joy
2/26/2015 05:03:04 pm
Hahaha reality 💜. Nakakatuwang basahin :)
Reply
kua mac
3/23/2015 08:20:08 pm
ang galing totoo nga yan :)
Reply
Leave a Reply. |
Prof.
|